اعتراف میکنم که در این سالهای وبلاگ نویسی، هر زمان امور روزمره و اشتغالات گوناگون محاصرهام کرده، و هر گاه مجال نوشتن به صفر میل کرده است، آنچه بیش از همه به بنده انگیزه ماندن، ادامه دادن و به روز کردن وبلاگ داده است، همانا هجمهها، توهینها و عصبانیتهای دشمنان و منافقین بوده است. همچنین خوشحالی ایشان از پیش خبر تعطیلی وبلاگها، همیشه دلیل عمدهی بازگشت امیر عباس به عرصه مجازی بوده است.
دیروز در نمایشگاه مطبوعات و رسانهها، وقتی به چند تن از عزیزان ارزشی و دوستان قدیمی گفتم ملاک انتخاب یادداشتها چیست و چرا در عمل نامحرمانه را تحریم فرمودهاید، گفتند مدتی نامحرمانه فراموش شده بود، ولی اخیراً به یاد آوردهایم که نامحرمانه کمکار شده است و در باره آن صحبت کردهایم و خواستند که حتماً بعد از به روز کردن، پیامکی ارسال کنم؛ غافل از اینکه این روزها واقعاً فرصتی برای ارسال یادداشتهای آب دار در دست نیست و به قول شاعر:
روزی آیی کنارم که عشق از دل رمیده.
سلام یه سوال داشتم اگر جوابمو بدین ممنون میشم خواستم بدونم دوستان ارزشی یعنی چی ؟ با چه معیاری بعضی ها رو ارزشی و بعضی ها رو منافق میدونید ؟چه جوری میفهمید که چه کسی ارزشی و چه کسی نیست؟ آهنگ وبلاگتون خیلی قشنگ واقعا میگم هر چند به قول شما ارزشی نیستم
سلام
همیشه بودید هستید و خواهید بود و این احترا م و دوست داشتن وبلاگ شما برای خوانندگان همیشگی اش انشاءالله جاودانه بماند
سلام
از لطف و بزرگواری شما متشکرم.
خداوند شما و خانواده محترمتان را حفظ کند.
دعا بفرمایید.
سلام من از شما سوالی پرسیدم اما جوابی از شما نگرفتم من منتظر جواب شما هستم